Blog uit Ethiopië

Supervisie arts Marlieke de Fouw was in Ethiopië en bezocht daar het project, lees hier haar blog :

“Ik hoop dat ik de laatste ben”     “I wish I am the final one” –

Op een open veld onder de bomen zijn meer dan duizend mannen en vrouwen samengekomen. Stil zitten ze bij elkaar. Onderweg hiernaartoe kwamen we veel mannen en vrouwen tegen, lopend, het hoofd bedekt met zwarte of witte sluiers. Ik ben in Ethiopië bij de begrafenis van een vrouw die is overleden aan baarmoederhalskanker en de gemeenschap is gekomen om afscheid te nemen.

 

Een vrouw van 45 jaar, moeder van 5 kinderen jonger dan 16 jaar, getrouwd met een man die problemen heeft met alcoholmisbruik en daardoor niet voor zijn gezin kan zorgen. Tijdens screening werd baarmoederhalskanker vastgesteld in een vergevorderd stadium. Behandeling was niet meer mogelijk. Zij en haar gezin werden ondersteund door het palliatieve zorgprogramma met bezoek van spirituele leiders, community workers en ondersteuning in levensonderhoud. In haar laatste weken vertelde ze dat ze zich veilig en gesteund voelde door alle mensen om haar heen en ze sprak haar hoop uit voor de toekomst; “Ik hoop dat ik de laatste ben.”

 

Eén van de religieuze leiders geeft een indrukwekkende toespraak tijdens de begrafenis. Hij vertelt zijn gemeenschap dat de tekenen van baarmoederhalskanker niet zichtbaar zijn totdat het te laat is. Hij roept vrouwen en hun mannen op niet bang te zijn voor screening, omdat het je gezondheid beter maakt. En als de verpleegkundige je vertelt dat je ziek bent, sta je niet alleen, maar is de gemeenschap er om je bij te staan.

 

Een week eerder in Addis Ababa zat een vrouw zichtbaar gespannen te wachten in de kliniek. Ze was verwezen voor behandeling (cryotherapie) door een andere kliniek, waar afwijkingen gevonden waren tijdens screening. Toen we haar opnieuw hadden onderzocht en vertelden dat de uitslag van de screening normaal was, veranderde haar gezicht in één grote glimlach. Ze had drie nachten niet geslapen van de zorgen. Ze had niet geweten hoe haar kinderen te vertellen dat hun moeder ernstig ziek is en kanker heeft.

 

De gevolgen van baarmoederhalskanker zijn hier zichtbaar en voelbaar. Veel mensen kennen zelf een vrouw of verhalen over vrouwen die overleden zijn met bloedverlies en hevige pijn. Niet iedereen weet dat dit baarmoederhalskanker heet en dat het voorkomen kan worden. Daarom zijn goede voorlichting en toegang tot screening voor alle vrouwen zo belangrijk.

 

Het screeningsprogramma in Ethiopië heeft inmiddels medewerkers van 21 klinieken getraind in screening en behandeling en samen hebben zij al meer dan 15.000 vrouwen gescreend. Een mooie stap op weg om de hoop van de patiënten te verwezenlijken.

 

Marlieke de Fouw